Όλα άρχισαν από την ώρα που κάτσαμε στην καφετέρια για να γνωριστούμε. Στην πόρτα της εισόδου με το που την είδα από μακριά και μου έκανε νόημα να πάω κοντά της…σκόνταψα και στραμπούλιξα τον αστράγαλο μου! Δεν έδωσα σημασία. Η ώρα κύλησε ευχάριστα συζητώντας για τα ενδιαφέροντά μας, την δουλειά και την οικογένειά μας. Καλή κοπέλα φαινόταν, ήρεμη και πρόσχαρη με μεγάλα μαύρα μάτια.
Όταν σηκωθήκαμε να φύγουμε, προσφέρθηκα να την πάω με το αυτοκίνητό μου μιας και είχε έρθει με ταξί. Με ευχαρίστησε και ξεκινήσαμε με κατεύθυνση το σπίτι της.
Ο δρόμος δεν είχε κίνηση και ακούγαμε μουσική. Ξαφνικά, από το πουθενά και πριν καταλάβω τι συνέβη, ένα άλλο αυτοκίνητο βρέθηκε πίσω μου και έπεσε πάνω μου. Μόλις το είχα αγοράσει το αμαξάκι και ακόμη πληρώνω δόσεις! Έντρομος ο οδηγός μου ζήτησε συγγνώμη και είπε ότι δεν έπιασαν τα φρένα του! Πάλι δεν πήγε το μυαλό μου σε κακοτυχία. Απλά έτυχε σκέφτηκα.
Από εκείνη την ημέρα ωστόσο και μέχρι το δεύτερο ραντεβού μας συνέβησαν μια σειρά γεγονότων που μου φάνηκαν περίεργα.
Θυμάμαι ότι είχαμε μιλήσει για ένα ταξίδι επαγγελματικό που θα έκανα σύντομα και ήμουν χαρούμενος γιατί σήμαινε πολλά για μένα. Ακυρώθηκε ! Θυμάμαι ότι ανέφερα τους γονείς μου και η μητέρα μου…μπήκε εκτάκτως στο νοσοκομείο με κολικό!
Στο δεύτερο ραντεβού μας, πήγαμε στην θάλασσα. Περπατούσαμε μιλώντας όταν το κινητό μου γλίστρησε από την τσέπη μου και προσγειώθηκε με φόρα πάνω στο τσιμέντο, μισό μέτρο από το νερό. Δεν έπεσε μέσα αλλά έσπασε η οθόνη του!
Δεν είμαι προληπτικός. Δεν πιστεύω ότι όταν πάει κάτι στραβά φταίει το μάτι.
Όμως μήπως πρέπει να σταματήσω να βγαίνω μαζί της;
Νίκος
