O Jono Lancaster γεννήθηκε με το σύνδρομο Treacher Collins και εξαιτίας της εμφάνισής του οι γονείς τον εγκατέλειψαν.
Το σύνδρομο Treacher-Collins χαρακτηρίζεται από κρανιοπροσωπικές δυσμορφίες, που περιλαμβάνουν τα αυτιά, τα μάτια, τα ζυγωματικά, και τις γνάθους. Τα περισσότερα από τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου εμφανίζονται αμφοτερόπλευρα και είναι ήδη αναγνωρίσιμα κατά τη γέννηση (Wikipedia).
O Jono δεν λυπάται για την κατάστασή του, καθώς θεωρεί τον εαυτό του τυχερό, μιας και στο 70% των περιστάσεων με το σύνδρομο Treacher Collins απαιτούνται εγχειρήσεις ανάπλασης του προσώπου.
Όταν γεννήθηκε, οι γονείς του αποφάσισαν ότι δεν μπορούσαν να τον αναλάβουν και τον παράτησαν σε ένα ορφανοτροφείο, 30 ώρες μετά τη γέννησή του. Αργότερα, τον υιοθέτησε μια γυναίκα με το όνομα Jean Lancaster.
Στο σχολείο ο Jono συνειδητοποίησε ότι δεν είναι σαν τα άλλα παιδιά. Πίστευαν ότι μπορούν να κολλήσουν την ασθένεια του Jono. «Ρωτούσα την Jean γιατί το έκαναν αυτό και εκείνη έκλαιγε. Τότε ένιωθα ενοχές που έκανα τη μαμά μου να κλάψει,» εξομολογείται ο ίδιος.
Ο Jono δέχτηκε bullying στο σχολείο και μισούσε την εμφάνισή του για πολλά χρόνια.
Μια μέρα ο Jono δέχτηκε επίπληξη από τον εργοδότη του σε ένα μπαρ, όπου πίστευε ότι όλοι τον κορόιδευαν. Αυτό το γεγονός άλλαξε τη ζωή του.
Σήμερα ο Jono εργάζεται ως καθηγητής σε κέντρο για παιδιά με ειδικές ανάγκες και κάνει διαλέξεις για το σύνδρομο Treacher Collins. «Οι γονείς μου εξακολουθούν να μη θέλουν καμία επαφή μαζί μου. Αυτό που άλλαξε είναι η αντίληψή μου για τον κόσμο και αυτό δε θα το άλλαζα για τίποτα.»
«Με την σωστή αντίληψη, μπορείς να πετύχεις τα πάντα.»
