του Γιάννη Μπαζού
Πολλά είναι αυτά που δεν ξέρουμε για τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Επίσης μερικά απ’ αυτά που ξέρουμε γι’ αυτόν δεν είναι αλήθεια. Φερ’ ειπείν, δεν ήταν τελικά τόσο κοντός όσο νομίζουμε. Το λάθος αυτό οφείλεται στο ότι το καταγεγραμμένο ύψος του ήταν 5 πόδια και 2 ίντσες της γαλλικής κλίμακας, δηλαδή 5,6 αγγλικά πόδια σημερινά, που αντιστοιχούν σε 1 μέτρο και 68 εκατοστά, κάτι που για την εποχή εκείνη ήταν σχετικά καλό.
Για παράδειγμα, ο Ντιμίτρι Μεντβέντεβ έχει ύψος 1, 63, ενώ ο Νικολά Σαρκοζί και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι έχουν ύψος 1,65.
Του άρεσε όμως να περιστοιχίζεται από πανύψηλους άντρες της προσωπικής του φρουράς, κάτι που σίγουρα τόνιζε την υψομετρική διαφορά.
Από μικρός ήταν καλός στα μαθηματικά, ενώ η συναναστροφή του με τους συνομηλίκους του ήταν δύσκολη λόγω του αυταρχικού χαρακτήρα του. Οι Γάλλοι τον λάτρεψαν. Ακόμα και τώρα, υπάρχει νόμος στη Γαλλία που απαγορεύει σε κάποιον να βαφτίσει το γουρούνι του «Ναπολέοντα».
Γι’ αυτό, όταν μεταφράστηκε στα γαλλικά η Φάρμα των Ζώων του Τζορτζ Όργουελ, ο μεταφραστής έδωσε στο γουρούνι το όνομα «Καίσαρας» και όχι «Ναπολέων» όπως είναι κανονικά. Επίσης ο Ναπολέων φοβόταν τις γάτες, δέχτηκε κάποτε επίθεση από κουνέλια, ήταν προληπτικός, και δεν μπορούσε να ψηλαφίσει τον χτύπο της καρδιάς του ακουμπώντας το στέρνο του και γι’ αυτό έβαζε το χέρι του στο στήθος ανάμεσα στα κουμπιά του πανωφοριού του όπως απεικονίζεται στους περισσότερους πίνακες.
Φοβόταν τις ανοικτές πόρτες, όταν έμπαινε σε έναν χώρο το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να κλείσει τις πόρτες, και όταν κάποιος έμπαινε στο δωμάτιο που βρισκόταν έπρεπε να ανοίξει την πόρτα ίσα που να χωρά να περάσει το κορμί του πλάγια, κι ύστερα να την κλείσει αμέσως.
Μεταμφιεζόταν και τριγύρναγε στους δρόμους του Παρισιού, πιάνοντας κουβέντα με τους πολίτες και μαθαίνοντας από πρώτο χέρι τι πίστευε ο λαός για εκείνον.
Επίσης εκσυγχρόνισε τον τρόπο που μαχόταν το πυροβολικό κάνοντας το πολύ πιο κινητικό, είναι ο πρώτος που χρησιμοποίησε κονσέρβες για τη διατροφή του στρατεύματος, και επέβαλλε σ’ όλη την Ευρώπη την κυκλοφορία στη δεξιά λωρίδα του δρόμου.
Γι’ αυτό οι Άγγλοι που δεν κατακτήθηκαν απ’ αυτόν, συνεχίζουν να κινούνται αντίθετα. Ήταν αλαζονικά γενναιόδωρος και μια φορά είπε στην κόμισσα Βαλέσκα που ήταν ερωμένη του: «Αγάπη μου, θα σου χαρίσω τις Άλπεις».
Του άρεσε να πίνει κονιάκ, και άνοιγε μια σαμπάνια έπειτα από κάθε μάχη -ανεξάρτητα από την έκβαση αυτής- γιατί όπως έλεγε χαρακτηριστικά:
«Μετά από μια νίκη την έχουμε κερδίσει, ενώ μετά από μια ήττα την έχουμε ανάγκη». Επίσης ένας Αμερικανός θαυμαστής του προσέλαβε έναν πειρατή για να τον απελευθερώσει από το νησί της Αγίας Ελένης όπου τον είχαν εξορίσει.
Όμως τον Ναπολέοντα τον αγάπησαν πολύ και τα «τρολς». Έτσι πριν από λίγα χρόνια, άλλη μια παράξενη ιστορία ήρθε να προστεθεί στο μύθο του Ναπολέοντα.
Το 2012, μια ομάδα Γάλλων επιστημόνων εξέτασαν το κρανίο του Ναπολέοντα ψάχνοντας πιθανά ίχνη μιας εκφυλιστικής νόσου που θα μπορούσε να είναι υπεύθυνη για το μικρό του ύψος.
Ο δρ. Αντρέ Ντιμπουά, εξετάζοντας το κρανίο ανακάλυψε μια μικρή προεξοχή στο εσωτερικό του κρανίου. Μελετώντας το σημείο καλύτερα ανακάλυψε ένα παράξενο εμφύτευμα μέσα στο κόκκαλο.
Από την ανάπτυξη του οστού γύρω από το εμφύτευμα οι ειδικοί συμπέραναν ότι το εμφύτευμα έγινε σε νεαρή ηλικία. Οι επιστήμονες θεωρούν πως ίσως είναι κάποιου είδους μικροτσίπ, καθώς δεν έχει σχέση με την ανθρώπινη τεχνολογία.
Το περίεργο της υπόθεσης είναι πως ο Ναπολέων είχε εξαφανιστεί για λίγες μέρες το 1794, σε ηλικία 25 χρόνων.
Αργότερα ο ίδιος έλεγε πως τον είχαν απαγάγει πολιτικοί αντίπαλοι, όμως κάτι τέτοιο ποτέ δεν διασταυρώθηκε ιστορικά.
Έτσι, το μυστήριο συνεχίζεται…
