Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη
Να φεύγεις!
Να φεύγεις από τρύπιες αγκαλιές, από αγκαλιές που δεν σε χωρανε.
Να φεύγεις απο αγκαλιές μικρές, στεναχωρες, λειψες. Από αγκαλιές δανεικες που δεν κουμπώνεις και δεν νιώθεις χαρά.
Να φεύγεις από τα χέρια εκείνα που δεν σε κράτησαν ή απο εκείνα που δεν έκαναν τίποτα για να σε κρατήσουν.
Να φεύγεις από τα χέρια που δεν έγιναν ιστός αγάπης, να σε φυλακίσουν στα δύσκολα αλλά και στα καλά.
Να φεύγεις από το λίγο, το μίζερο, το φθηνό. Από κατάστασεις άρρωστες, αδιέξοδες και χωρίς προορισμό.
Να φευγεις από καταστάσεις που υποτιμούν την νοημοσύνη σου, την προσωπικοτητα σου.
Απο συνθήκες που σε πολεμούν, σε μειώνουν και σε ταπεινωνουν ως άνθρωπο.Μόνο να φεύγεις.
Να φεύγεις από εκεί που μιλάς και δεν ακούνε την φωνή σου, που δεν διαβάζουν τα μάτια σου, που δεν βλέπουν το κορμί σου να σπαράζει από έpωτα.
Να φεύγεις από εκεί που δεν σκουπιζουν με φιλιά τα δάκρυα σου, που δεν χαϊδεύουν τα λυτα σου μαλλιά με τ’ ακροδακτυλα τους και δεν σου ψιθυρίζουν το σ ‘αγαπώ στ’ αυτί.
Να φεύγεις όπου βλέπεις μεγάλο εγωισμό, γιατί είναι θεριό και θα σε κατασπαραξει. Οπου βλέπεις έπαρση και ναρκισσισμο, γιατί δεν πρόκειται να γίνεις σημαντικός ποτέ. Να φεύγεις όπου ακούς πολλά λόγια και μόνο, χωρίς πράξεις.Μόνο να φεύγεις.
Να φεύγεις από εκεί που πήραν το μαχαίρι και στο κάρφωσαν στεγνά στο στήθος, χωρίς αναισθητικό και στρίψαν κόντρα την λαβή για να βεβαιωθουν ότι πέτυχαν τον στόχο τους και η πληγή είναι βαθιά.
Να φεύγεις όταν σέβεσαι τον εαυτό σου.
Οταν προσμενεις από την ζωή τα πάντα, όταν τιμάς την κάθε σου ανάσα και δεν είναι οι μέρες σου απλά για ξόδεμα αλλά δώρο μοναδικό!
Να φεύγεις όταν σε βάζουν στην γωνία και περιμένεις τα πράγματα καρτερικα ν’ αλλάξουν.
Μόνο να φεύγεις…
Όταν η αγάπη, η αναγνώριση και εμπιστοσύνη έχουν κάνει φτερά, όταν δεν σε κοιτούν στα μάτια.
Να φεύγεις από εκεί που σπρώχνεις με αγκώνες και γόνατά για να χωρέσεις. Δεν θα χωρέσεις ποτέ, γιατί ποτέ δεν υπήρχε η θέση για σένα.
Να φεύγεις απ ‘όπου περισσεύεις και δεν χώρας .
Μόνο να φεύγεις.
Να βάζεις πρώτη, να γκαζώνεις και ας είν’ και κατηφόρα.
Να φεύγεις απ όπου περισσευεις και δεν χώρας και να κλείνεις και καλά την πόρτα.
Να την βροντας!
Να την βροντας με όλη σου την δύναμη και να κοιτάς μπροστά.
Μόνο να φεύγεις.
Και να θυμάσαι….
Αυτός που φοβάται μην σε χασει, αυτός που σε θέλει στην ζωή του, σ’ αυτον που είσαι απαραίτητος, αυτός θα τρέξει πίσω σου.
