«Όσο βαστάνε τα πόδια μου και το λέει η καρδιά μου, το παιδί μου θα το γεμίζω με αγκαλιές, λουλούδια και όνειρα. Σαν να είμαι δέκα γονείς και όχι ένας.
Η γειτονιά δεν υπάρχει για βοήθεια, οι φίλοι όλοι τρέχουν σε δουλειές, η οικογένεια έχει αποξενωθεί. Ένας μονογονέας έχει να στήσει μόνος του το οικοδόμημα με απέραντη κούραση, αγωνία και λαχτάρα, αλλά είναι και αυτός που μόνος του θα χαρεί τη θέα της δημιουργίας»
Συνέντευξη στο περιοδικό Τηλεθεατής και τη δημοσιογράφο Χρύσα Παχούμη έδωσε η Κλέλια Ρένεση.
Η γνωστή ηθοποιός, που τα τελευταία χρόνια ενσαρκώνει την Καίτη στο «Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα», μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην πορεία της αγαπημένης τηλεοπτικής σειράς του Alpha και εξομολογήθηκε τις δυσκολίες που βιώνει μία γυναίκα ως μονογονεϊκή οικογένεια.
Η «Μουρμούρα» έκλεισε τα δέκα χρόνια της. Ποια είναι τα συστατικά της επιτυχίας της;
Απλές, καθημερινές ιστορίες, αληθινοί χαρακτήρες, αυτοτελείς αφηγήσεις, ωραίο χιούμορ, καλοί συντελεστές. Αυτά είναι η «Μουρμούρα» και γι’ αυτό κάνει τόσους κύκλους με απήχηση στο κοινό.
Η Καίτη είναι μια γυναίκα γεμάτη αγάπη για τη ζωή και μια ανοιχτή αγκαλιά για τους γύρω της;
Και βέβαια! Είναι νότια γυναίκα, με ζεστή καρδιά και χέρια. Δεν είναι τυπική, ούτε στριμώχνεται. Είναι σίφουνας και αναμμένο κάρβουνο. Γι’ αυτό την αγαπώ. Επειδή ξέρει να αγαπά.
Δημιουργική και συνάμα σκληροτράχηλη η ζωή με το βλαστάρι σας;
Υποφέρω στον παράδεισο! Τη μια στάζω μέλι και την επόμενη στιγμή πελαγώνω! Το να μεγαλώνεις ένα παιδί σήμερα είναι σαν να ναυαγείς σε ωκεανό. Αν χαλαρώσεις και το απολαύσεις, επιπλέεις και κοιτάς τα άστρα. Αν αγχωθείς, θα πιείς πολλά λίτρα νερό. Και από τα δύο έχει το μενού σε καθημερινή βάση και συνεχίζουμε.
Δύσκολος ο ρόλος του μονογονέα στην εποχή μας;
Το να είσαι μονογονέας είναι μία συνθήκη που φέρνει και δυσκολίες και ευκολίες στο μεγάλωμα ενός παιδιού. Η σημερινή κοινωνία είναι πολύ σκληρή με τη μάνα γενικότερα. Πόσο μάλλον με μια μάνα που μόνη της παλεύει να καλύψει όλους τους ρόλους. Η γειτονιά δεν υπάρχει για βοήθεια, οι φίλοι όλοι τρέχουν σε δουλειές, η οικογένεια έχει αποξενωθεί. Ένας μονογονέας έχει να στήσει μόνος του το οικοδόμημα με απέραντη κούραση, αγωνία και λαχτάρα, αλλά είναι και αυτός που μόνος του θα χαρεί τη θέα της δημιουργίας.
Όσο βαστάνε τα πόδια μου και το λέει η καρδιά μου, το παιδί μου θα το γεμίζω με αγκαλιές, λουλούδια και όνειρα. Σαν να είμαι δέκα γονείς και όχι ένας. Η μονάδα είναι θέμα σχετικό.
