Oι παροιμίες των Ελλήνων για τη φιλία (και τους προδότες της)
Αγάπα το φίλο σου με τα ελαττώματά του.
Αδειανό βαρέλι, φίλο δεν πιάνει.
Αν δεν έχεις φίλο, είσαι μ’ ένα χέρι…
Αυτός που έπαψε να είναι φίλος, ποτέ του δεν υπήρξε τέτοιος.
Δείξε μου το φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι.
Έξω από μένα κι ας είναι και στο φίλο μου.
Καινούριο φίλο έπιασες; Παλιό μη λησμονήσεις…
Κάλλιο δολερό εχθρό παρά δολερό φίλο.
Κάλλιο φίλο παρά χίλια γρόσια.
Με τον καλό σου κάθιζε και νηστικός σηκώσου.
Μη βιάζεσαι να πας στις χαρές των φίλων σου, μα στις ανάγκες τους τρέξε όσο μπορείς γρηγορότερα.
Μη εμπιστευτείς το φίλο σου και πεις το μυστικό σου, ο φίλος στο φίλο θα το πει, κι είναι κακό δικό σου…
Μπρος φίλος και πίσω σκύλος.
Ο διπρόσωπος φίλος είναι φίδι κολοβό.
Ο καλός φίλος στην ανάγκη φαίνεται.
Ο φίλος είναι πιο απαραίτητος κι απ’ τη φωτιά κι απ’ το νερό.
Ο φίλος της ανάγκης είναι αληθινός φίλος.
Ο χειρότερος τόπος είναι εκείνος που δεν έχεις φίλους.
Οι καβγάδες των φίλων, είναι η χαρά των εχθρών.
Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
Όποιος έχει φίλο εκλεκτό, έχει μεγάλο θησαυρό.
Όταν έχει το πουγκί σου, όλοι είναι φίλοι σου…
Πες μου το φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι.
Στο θάνατο είναι δύναμη και στο γκρεμό λαχτάρα…
Στραβός βελόνα γύρευε μέσα σε αχυρώνα κι εσύ φιλία μου ζητάς στον εικοστό αιώνα…
Τέτοιος φίλος τέτοια πίτα…
Το νερό με τη φωτιά φίλοι δε γίνονται.
Το φίλο σου τον διαλέγεις, το συγγενή σου όχι!
Φίλος που γίνηκε εχθρός ποτέ δεν ήταν φίλος.
