Για πρώτη φορά στην ιστορία, η εποχή μας ζητάει πάρα πολλά από τη γυναίκα: να είναι επιτυχημένη στη δουλειά της, να είναι καλή μητέρα και νοικοκυρά, να ανταποκρίνεται με τρυφερότητα και θηλυκότητα στο σύζυγο, να έχει ωραίο σώμα και αψεγάδιαστο πρόσωπο.
Όλα αυτά της δημιουργούν σύγχυση και έχει μεγαλύτερη ανάγκη για στήριξη από ποτέ.
Έχει ανάγκη να συζητάει με τον σύντροφό της τις απογοητεύσεις που ένιωσε στη δουλειά της, να μιλάει για τα προβλήματα του σπιτιού και θέλει από τον άντρα να τη ακούει με προσοχή και να δείχνει ότι την κατανοεί.
Ο άντρας δεν το καταλαβαίνει αυτό γιατί όταν ο ίδιος έχει προβλήματα, απομονώνεται και προτιμά να τα λύνει μόνος του.
Αντί να τα συζητήσει μπορεί να πάει να παίξει μπάσκετ, να περπατήσει, να οδηγήσει το αυτοκίνητο ή τη μηχανή και με αυτό τον τρόπο τακτοποιεί τις σκέψεις του.
Επειδή οποιοσδήποτε άλλος τρόπος αντιμετώπισης προβλημάτων δεν είναι συμβατός με το software που υπάρχει στον εγκέφαλό του, όταν η γυναίκα παραπονιέται, θεωρεί ότι κατηγορεί αυτόν.
Αρχίζει να πιστεύει ότι δεν είναι ευχαριστημένη με αυτά που της προσφέρει και του ζητάει περισσότερα από αυτά που εκείνος είναι σε θέση να της προσφέρει.
Το αποτέλεσμα είναι να κλείνεται στον εαυτό του με συνέπεια η γυναίκα να αμφιβάλλει για την αγάπη του και να γίνεται όλο και λιγότερο δοτική στη σχέση.
